Ik ben Marieke Knol en Knollie.nl is mijn blog. Ik ben beeldend kunstenaar-onderzoeker met ervaringsdeskundigheid, woon en werk vanaf Bonaire.
Ik hou van reizen, muziek, neurodiversiteit, schrijven en natuur en deel dit graag met jullie.
Watersnoodmuseum, we komen eraan!
Groot nieuws! Ik ben supertrots dat ik van 1 juli tot 30 september ben uitgenodigd om kunst te komen maken in het Watersnoodmuseum in Zeeland. Tijdens een residency van drie maanden ga ik me verdiepen in ‘Leven met Water’. Als kunstenaar-onderzoeker met ervaringsdeskundigheid, ga ik op zoek naar de onderliggende, soms moeilijk bespreekbare emoties, die gepaard gaan met klimaatverandering.
En toen was ik ervaringsdeskundige
Vorige week heb ik examen gedaan voor de opleiding tot ‘professional met ervaringsdeskundigheid in de zorg en dienstverlening’ van de hogeschool Windesheim uit Zwolle. De opleiding vond plaats op Curaçao bij Hòfi Korsou. Wat een genot om weer nieuwe dingen te leren, samen met een fantastische groep en inspirerende docenten. We zijn de eerste lichting in het Caribisch gebied en ik ben trots om daar deel vanuit te mogen maken.
Words evoking images
Illustrating poems or short texts makes me very happy. Usually I start with a theme or a few words that automatically evokes images. My favorite topics are neurodiversity, and what mental health can do for your life.
Bull’s-eye!
Last week I participated in a wellness recovery action plan (WRAP) course. A fantastic method that is used worldwide to put together a personal toolbox, in which you can collect tools to feel good. Taking action when you feel less well, and knowing what you can do, gives a sense of control and peace. Asking myself 'What do I need today' is my new morning ritual.
Meet Fluffie
Fluffie has been living in our garden for nineteen months now. She arrived one day out of the blue and never left. She is best buddies with our dog, together they regularly chill. Apparently she feels safe with us and likes to stay.
Let’s clean my desk… Not!
Yes, I also have it, like almost everyone around me: Corona. As soon as I start to feel a little bit less miserable, I crawl behind my work office. My table top is always nice and messy. I want to have everything at hand and be able to leave it until I catch up again.