Op haar kamertje.
Een sprookje met een open einde, over een dromerig meisje dat verstrikt raakt in de drukke buitenwereld.
Er was eens een dromerig meisje. Ze hield van lezen en knutselen op haar kamertje.
Ze had een hoop gevoel in haar lijf, maar wist niet goed wat ze daarmee aan moest.
Hoe ouder ze werd, hoe ingewikkelder alles leek. Ze trok zich terug in haar wereldje en ging overleven tot het niet meer ging.
Ze raakte in de war en werd opgenomen in het ziekenhuis. Gelukkig kon ze daar ook tekenen.
Ze knokte zich eruit en stortte zich op haar studie en haar werk. Met een voorgeschreven pilletje onderdrukte ze alle verwardheid en gevoel over dingen die haar overkwamen.
Tot ze dacht, "zo kan het niet langer, ik heb nu hard genoeg geknokt, Ik wil weer voelen en mijn gevoel begrijpen, dit samen met anderen delen en weer mens zijn". En zo gebeurde het.