Presentatie Residentie Watersnoodmuseum

Terugkijken: Livestream presentatie residentie Watersnoodmuseum

Lees hier de toespraak door ervaringsdeskundige Joke Bot, tijdens de presentatie van mijn residentie:

Beste aanwezigen,

Mijn naam is Joke Bot en Marieke heeft aan mij gevraagd om jullie meer te vertellen over haar artistieke kunstproces van de afgelopen maanden.

Toen Marieke nog op Bonaire was en gevraagd werd om hier een residentie te doen over ‘leven met water’, nam ze meteen een besluit. Ze wilde verhalen van ‘gewone’ Bonaireanen mee naar Zeeland nemen en ook in Zeeland op zoek gaan naar verhalen van ‘gewone’ Zeeuwen.

Ze kwam op een bewuste dinsdagmiddag binnenlopen bij Ammekare in Zierikzee. Ammekare is onderdeel van de Zeeuwse stichting Hersteltalent, een zelfregie centrum waar iedereen welkom is voor een kopje koffie en contact.

Ze liet ons een filmpje zien over Daniella en haar oom Tio Ronnie die op Bonaire pal aan de kust wonen.

Met alle aanwezigen gingen we daarna in gesprek over hoe het is om op een eiland te wonen. Zoals Bonaire of Schouwen-Duiveland. Een eiland omringt door water, met alle klimaatveranderingen van vandaag de dag.

Boeiende gesprekken kwamen op gang, verhalen werden verteld en gevoelens uitgewisseld. Als klimaatverandering zoveel gevolgen heeft, kunnen we dan spreken over een trauma in de toekomst? En hoe ga je daar dan op dit moment mee om? Iedereen bleek dat op zijn eigen manier te beleven en betekenis te geven aan ‘leven met water’. 

We maakten vervolgens met de groep één groot kleurrijk schilderij. We gebruikten hetzelfde kwetsbare rijstpapier, waar Marieke ook op werkte in het museum.

We begonnen met een grote ronde vorm die symbool stond voor de aarde. Iedereen droeg wat bij en verbeeldde wat was blijven hangen na de gesprekken. Petra maakte een zwart hart, met uiteindelijk toch een rood randje eromheen. En vogels die over de muur vliegen. Want in alle somberheid is er altijd hoop. Ronald maakte een boom, symbool voor alle leven op aarde. Dinie schilderde de maan, zon en regenboog, en Leo een bloem met zaden, waaruit nieuw leven ontspruit. Ikzelf schilderde de zee, met iemand erin die om hulp vraagt.

Het schilderij heeft de afgelopen weken bij Ammekare aan de muur gehangen en herinnerde ons aan elkaars verhalen en de mooie gesprekken.

Voor Marieke is dat waar het begint, luisteren naar elkaars verhalen en stil staan bij wat ons bezighoudt. Kunstenaars kunnen ons helpen bij het creëren van alternatieve toekomstverhalen, die hard nodig zijn, nu er zulke sombere scenario’s worden geschetst. Volgende week vliegt Marieke terug naar Bonaire en neemt ze de waardevolle Zeeuwse verhalen weer mee terug naar Bonaire. Dit is pas het begin. Hou haar website www.mariekeknol.com in de gaten voor alle verhalen.

Het werk dat hier nu in het museum hangt, maakte Marieke met oker pigmenten gemaakt uit echte aarde. Toen ze 10 jaar oud was kocht haar moeder deze op vakantie in Zuid Frankrijk. Ze heeft ze al die tijd bewaard. Het geeft allerlei facetten weer die in de gesprekken over ‘leven met water’ aan bod kwamen.

Namens Marieke wil ik iedereen bedanken die bijdroeg aan dit project en alle vrienden en familie die haar kwamen opzoeken in zeeland en haar verder stimuleerden. In het bijzonder Alie Weerman van Hogeschool Windesheim en Irene van de Giessen van Stichting Hersteltalent. Het hele team van het Watersnoodmuseum en in het bijzonder Gino. Marieke zou het fantastisch vinden als de tentoonstelling ook op Bonaire te zien gaat zijn. Maar vooral een grote dankjewel aan haar man Mimoun die drie maanden met haar samen in een vouwwagen doorbracht, om dit mogelijk te maken.